De tweede week

De tweede week in Marokko zit er ook al weer op en wat heb ik weer mooie dingen beleefd.
Na de woestijn trip heb ik eerst maar eens wat rust genomen. Ik was volledig gebroken door de zeer korte nacht. Samen met Hamza (van het hostel) ben ik boodschappen gaan doen voor het avondeten. Echt logica heeft hij niet tijdens het bezoeken van de winkels. Hij gaat letterlijk het lijstje af en dat is kriskras over de markt, met als gevolg dat we 3x bij dezelfde groente verkoper iets zijn gaan kopen. Beide zien we hier de lol ook wel weer van in en ondanks de zeer grote taalbarriere snappen we elkaar (hij spreekt Frans en Arabisch en ik Engels met enkele woordjes Frans). Gebaren en aanwijzen helpt hierbij. Terug gekomen in het hostel beginnen ze met koken, waardoor ik een uur later een heerlijke maaltijd kan eten. De dag erna gaan Hamza en ik samen een bergje net naast de weg op, waardoor we heel mooi uitzicht hebben. 's Avonds is het tijd om afscheid te nemen van deze pracht mensen van het hostel, het voelt als mijn thuis. Wat een heerlijke plek en achteraf was dit veel te kort. Zeker de moeite om weer terug te gaan, maar dan veel langer dan 4 nachten.
Na een reis in de nachtbus van 10 uur kom ik aan in Agadir waar ik een taxi neem naar Taghazoute. Het is een klein plaatsje waar veel jeugd komt om te surfen. Bij aankomst regent het, waardoor de moed me even in de schoenen zakt. Dit is hier namelijk al de afgelopen weken en de voorstellingen zijn zeer wisselend. Aan het einde van de ochtend komt de zon er flink door en is korte mouwen warm genoeg. Ik geniet van de surfende mensen en het strand. De volgende dag ga ik zelf surfen met een leraar en enkele anderen. De zon schijnt fel, met als gevolg dat mijn handen en voeten verbranden. Mijn gezicht heb ik namelijk heel vaak ingesmeerd en verder droeg ik wetsuit. Het was heel leuk, maar ook heel vermoeiend. De dag erna voel ik pas hoe hard mijn lichaam heeft moeten werken en kan ik sommige bewegingen (met name met de schouders) met moeite uitvoeren.
Vanuit Taghazoute reis ik verder naar Essaouria. Wat een prachtige plek. Het is een vissersdorpje met heel veel charme. De medina (oude stad) is veel overzichtelijker dan de andere steden die ik tot nu toe heb bezocht. Hier zijn twee grote straten parallel aan elkaar. De eerste nacht die ik slaap heb ik flink last van mijn buik, waardoor ik me de dag erna koest moet houden. In de middag ontmoet ik een andere Nederlandse toerist en we gaan samen het dorpje in. We kijken even bij de haven en op het strand en gaan 's avonds in een klein restaurantje eten. Het smaakt heerlijk.
Vanuit hier ga ik weer verder met de bus. Jaja deze is ondertussen mijn grote vriend en het systeem ken ik ondertussen wel. In Rabat (de hoofdstad) verblijf ik bij een gezin. Er is ook een Nederlandse student die bij dit gastgezin voor enkele maanden woont. Toevallig of niet, maar ze woont in Horn en voetbalt in Haelen. Hoe klein kan de wereld zijn.
In Rabat valt het me op hoe goedkoop het eten is. Daarnaast slenter ik hier ook in de medina (oude stad met winkeltjes), ga ik genieten bij het strand, naar de markt, naar het dorpje Sale aan de overkant en als afsluiter kijk ik naar de zonsondergang. Wel is in deze stad het machogedrag onder de jongens meer dan in andere steden. Waar ze in de andere steden vragen naar mijn naam en land van afkomst, vragen ze nu vrij snel naar mijn telefoonnummer, facebook en lopen ze ongevraagd met je mee. Zodra je nee zegt en dit eventueel enkele keren herhaalt, dan haken de meeste af. Daarnaast lopen er op alle grote pleinen/belangrijke bouwwerken 2 militairen en 1 politie agent. Als ze niet weg gaan hoef je maar naar hun te kijken of te benoemen dat je naar ze toe gaat en ze zijn weg. Dit heb ik nog maar een keer hoeven te gebruiken bij een echte volhouder, maar hierop haakte hij gelukkig af. Buiten deze ene keer moet ik zeggen dat de mensen super vriendelijk zijn, ook zonder geld te krijgen. Alleen in Marrakech en Fez zijn velen op je geld uit, maar ook hier zitten veel goede mensen tussen. In de overige plaatsen willen ze je oprecht helpen en ben je welkom om hun cultuur te leren kennen. Velen spreken alleen Frans en Arabisch, maar ondanks dat proberen ze je te begrijpen. De vertaalapp is hierbij mijn grote vriend geworden.
Nu zit ik in Tanger. Als ik op het strand sta, zie ik aan de overkant Spanje liggen. Ik heb in de stad rondgelopen en ben vandaag naar Asilah geweest een dorpje verderop. Een groot deel hiervan is volledig wit geverfd met blauwe deuren, ramen en een brede streep blauw onderaan de huizen. Op enkele plaatsen zijn er muurschilderingen gemaakt. Ik kijk mijn ogen uit. Natuurlijk ben ik ook hier in de medina gaan struinen. Dit is voor mij een vast deel van een stad bezoeken. Heerlijk dwalen in de straatjes en dan soms via google maps weer de weg terug moeten vinden.
Morgen ga ik met de bus naar Chefchaouen. Ik ben benieuwd wat ik daar weer voor avonturen mag gaan beleven.