Bali!!
Blijf op de hoogte en volg Yvet
12 November 2015 | Indonesië, Kuta
Toen ik de laatste blog schreef was ik in Lovina. Daar heb ik nog een dagtour gedaan. Het zou een gedeelde tour zijn met de auto, maar er was niemand anders die deze tour ook boekte, dus een privetour voor de prijs van een gedeelde. Altijd goed! Tijdens de tour bezoek ik enkele tempels, een hotspring (heerlijk warm water) en een waterval. De chauffeur spreekt gelukkig een beetje Engels. Onderweg zien we ook nog wilde apen. Ze leven langs de weg en deze waren mensen gewend. Ik kon op een halve meter afstand zonder dat ze wegliepen. Wat een mooie beesten. Tijdens deze tour ook nog een thee proeverij gedaan. Wat veel soorten en wat proeft het verser dan bij ons! Na de tour word ik afgezet in Ubud.
In Ubud ga ik een dag later 2 uur raften!! Wauw wat ruig. Ik ben na 1 uur al helemaal kapot, maar gewoon doorgaan. De guides gekte met elkaar en met ons. Dat was misschien nog wel het leukste. Ergens bij een ander reisverhaal staan de foto's (er ging iets niet helemaal goed met het plaatsen). In Ubud bezoek ik nog wat tempels en shop ik veel. Wat een leuke winkeltjes. Aaa.....mijn koffer is te klein!
Ik ga eten bij een restaurant dat gedeeltelijk wordt gerund door verstandelijk gehandicapten. Er loopt een Nederlandse meid stage en ze vertelt me er een hoop over. De ouders hoeven niet te betalen voor de school. Niet alle docenten hebben een opleiding gehad. Sommige hadden gewoon een baan nodig. De nederlandse studenten leren de leraren om les te geven. Tja en zoals dat gaat in Indonesië, niet elke dag komen de kinderen. Als er een ceremonie is of moet worden voorbereid dan blijven ze thuis. En dat is vaak. Na het eten ga ik naar een dansvoorstelling in het Ubud palace. Het is een typische Indonesische dans en je moet er van houden, maar het was heel leuk om een keer te zien. Tja de wereld is klein! Tijdens de voorstelling zit ik naast iemand uit Roermond. We gaan samen nog wat drinken en de dag erna reis ik naar kuta.
In Kuta heb ik een gedeelde kamer geboekt. Ik ga het een keer proberen. Aangekomen in de kamer blijkt het er een met 12 bedden te zijn en 1 ruimte met een douche en toilet! Die nacht blijken we allemaal een ander ritme te hebben. Enkele gaan tot laat stappen, terwijl andere weer heel vroeg op willen staan en laat mij er nu net tussenin zitten. Haha een slechte nacht dus. Achja dan op zoek naar een andere slaapplaats en al snel heb ik er een gevonden. Een privekamer!!
Als ik even over het strand loopt wordt ik van alle kanten al geroepen. Ze willen allemaal wat verkopen. Ik raak in gesprek met Rico een surfleraar (24jaar). Ik spreek af om bij hem te gaan surfen en 2 dagen later is het dan zover. Wauw wat is dat leuk! Na een korte instructie op het land de zee in. Eerst de kleine golfjes en dan beetje bij beetje verder. Pff wat is dat zwaar! Gelukkig brengt hij mijn bord terug de zee in, want ik ben blij dat ik zelf nog zover kom. Na een pauze gaan we weer verder. De andere dagen hang ik samen met de jongens (een vast groepje vrienden van rico) op het strand. Ik surf wat en geniet van alle mensen. Ik ga ook naar Tanah Lot. Rico brent me met de scooter van een vriend. Veel goedkoper dan een taxi! Alleen waarom begint het 500m voor Tanah Lot te stort regenen!! We schuilen bij een supermarktje en als het droog is rijden we verder. De tempel is heel mooi. Op de terugweg stoppen we bij een poolcentrum. We gaan naar binnen en ik ben de enigste witte en ook de enigste vrouw. Ik kan niet poolen, maar win wel een keer. Haha hij stooten de zwarte bal in het gat. Hierna gaan we terug naar het strand. Ze hebben een vaste plaats, waar hun surfboarden staan die ze verhuren en waar ze les meegeven. Er staan een deel tuinstoelen waar mensen een drankje kunnen drinken. Nee er is geen bar. Gewoon 2 grote koelboxen met flesje drinken. Ik laat ze Nederlandse snoep proeven. Het is een mix van winegum en drop. Natuurlijk pakken zij de drop. Haha dat vinden ze echt vies hier. De winegums vallen beter in de smaak.
Een andere dag ben ik naar het waterbompark gegaan. Dit is een zwembad met heel veel glijbanen. Wauw wat een top park! een aantal glijbanen moet je met een band doen een andere met een matje en een aantal zonder iets. Een glijbaan moet je met minimaal 2 zijn. Als ik erheen loop staat er een andere meid alleen te wachten. Ze vraagt of ik er vanaf wil en we gaan samen. Haar vrienden wilde hier namelijk niet vanaf. Top!
Onderaan de glijbanen moet ik mijn bril inleveren. Hij wordt in een kastje gelegd en ik krijg steeds een bandje met het kastnummer. Er blijft constant iemand bij het kastje staan en dit is bij elke ingang van de glijbaan. Top geregeld! Braaf lever ik mijn bril in en ik loop omhoog. Geen idee welke glijbaan ik ga doen en dat was maar goed ook. Boven aangekomen is er een koker die vrijwel vertikaal staat. Ik moet op een platvorm gaan staan in de koker en na een aantal tellen valt het platvorm onder me weg en val ik keihard omlaag! Wauw super die adrenalinekick. Er volgen nog veel meer te gekke glijbanen. Voor iedereen die ooit naar omgeving Kuta gaat daar moet je heen! In het park ontmoet ik Afvin. Hij is ook alleen en we brengen de dag gedeeltelijk samen door. De dag erna brengen we ook samen door, maar hij is te opdringerig dus het was genoeg voor mij. Rico en zijn vrienden zijn veel prettiger.
Het leven hier blijft me nog steeds verbazen. De dagen dat ik op het strand was, waren er steeds dezelfde mensen en ook steeds dezelfde kinderen van smorgens tot savonds. Een aantal zoeken elke dag naar plastic in de hoop zo een kilo bij elkaar te krijgen. Ik ben me steeds meer gaan beseffen hoeveel geluk ik heb dat ik in Nederland ben geboren. Mede door de gesprekken met Afvin, Rico en zijn vrienden. Velen konden niet naar school gaan,omdat hun ouders niet genoeg geld hadden. Ze hadden geluk dat hun ouders ze rekenen en de taal hebben geleerd, waardoor ze nog een beetje toekomst hebben. Hun kamers zijn zo extreem klein. Er is geen bed, maar een tweepersoonsmatras (die ze delen met zn 2je). Als deze op de grond ligt is er aan beide kanten net genoeg plaats om te lopen. Er is een kast en een televisie (geen flatscreen, maar een oude beeldbuis). De badkamer heb ik niet gezien. Ook op West Timor heb ik een huis van een leeftijdsgenoot mogen zien. Hij woonde samen met zijn zussen en broers. Er is alleen een buitendeur. Binnen worden de kamers gesloten door gordijnen. De ruimtes zijn veel kleiner dan in Nederland.
Als jongeren hier horen dat je uit Nederland komt dan zeggen ze dat je geluk hebt. Eerst snapte ik dit niet, maar hoelanger ik reis hoe meer ik het snap. En nu kan ik met zekerheid zeggen: ik heb geluk dat in op deze plek ben geboren. Ik ben naar school kunnen gaan, ik heb een stevig huis om in te wonen, ik heb elke dag eten, ik heb een hoop luxe spullen en vooral ik weet hoeveel ik verdiend heb na een dag werken. Dat hangt voor velen hier maar af hoe de dag was.
De Indonesiërs zijn misschien niet rijk in geld, maar zeker wel in hun openheid, warmte en behulpzaamheid. Iedereen is hier welkom (al zijn homo's hier nog niet zo gewoon als bij ons) en iedereen wordt geholpen! Al moeten ze het meedere mensen navragen, een antwoord krijg je (al moet je natuurlijk wel altijd afwachten of het een goed antwoord is, zoals bij mijn trein in Yogakarta). Er zijn hier natuurlijk ook mensen die het veel beter hebben en vergelijkbaar leven als ons, maar dan nog mag ik me heel gelukkig prijzen met mijn leven.
De komende dagen begin ik aan de terugreis naar zr Andre. Het vliegtuig is helaas geen optie, omdat mijn koffer te zwaar is. Achja dan met de bus, ferry en trein. Maak ik gewoon veel tussenstops. Zie ik tenminste nog wat van het land!
-
13 November 2015 - 19:27
Marjo:
Hoi Yvet
Wat heb je weer een super mooi blog geschreven. Je voelt gewoon hoe het daar is. En dan jou vergelijk met Nederland . Daar mogen vele mensen wel aan denken voordat ze beginnen met klagen.
Maar wat heb je weer veel meegemaakt. Deze dingen had je hier nooit alleen gedaan. Knap dat je zoveel alleen durft te ondernemen. Nu nog een leuke terug reis naar zuster André met veel hobbels en kuilen. En dan lekker uitrusten voor de terug reis.
Veel,plezier. Groetjes Roel, Marjo, Sjeng en Siem -
20 November 2015 - 07:29
Mad:
Heee Yvet!! Wat n geweldig verhaal weer... ik zat er helemaal in en dacht er gebeurt vast iets met jouw bril maar nee hoor gelukkig niet... al die mensen en de gesprekken die je hebt echt geweldig!! Ik ga gauw door naar t volgende verslag... kus Mad
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley